විටෙක ඇය සදටත්,තවත් විටෙක රෝස මලටත්, කින්නරාවියෙකුටත් වැනි අනේක විද උපමා ඔස්සේ සොදුරු ලිය කරලිය ඒකාලොක කරයි.එහි ඇත්ත නැත්ත තේරනුයේ පිරිමියෙකුට දිනෙක සොදුරු ලියකගේ පහස හදවතට දැනුනු දිනකය.එම සැරයෙහි දැවටී එන අනෙක විද සොදරු බස් ඔහු දෙව්ලොව සැරිසරවයි.අලුත් ලොවකට මාවත විවරකරවයි.එම සොදුරු මාවතේ යන ඔහුට හමුවන කඩවත් ගිරිදුර්ග වනදුර්ග බලමළු සුනුවිසුනුකර තමන්ගේ ජීවිතය ජයකෙලි නංවයි.මේ අවස්ථා වනවිට කවියා පිරිමියා පසුපසින් සිටි ඒ සොදුරු යුවතිය දෙව්දුවක්,සිරිදෙව්දව දක්වා ඉහලට ගෙන එයි.එයද පිරිමියාට වැටහෙනුයේ සිද්දිය සිදුවී අවසන් වන විටය. මේ අවස්ථාව සුන්දර කතකගේ රුව කවියන් කථා කරුවන් තම තමන්ගේ සෘංගාත්මක භාශා හරඹයන් ඔස්සේ ලොවට කියන්නේ පිරිමියාගේ ඉසුරු රාජ්‍ය වන හදවත දික්විජය කළ හැකි එකම අවිය ගැහැනිය වන නිසාය.
මේ අයුරින්ම ඔහු පිළබදවද ඇය අනේක විද බලාපොරොත්තු තබයි.ජය මාවතේ යන ඔහු දෙස ඇය නිරතුරුව විමසිලිමත් වෙයි.සොදුරු දිවියක් පිළිබදව නිරතුරුව සිහින මවයි.
"ඔයා මාව දාල යන්නෙ නෑ නෙද.....".. ."ඔයා ඉගෙන ගත්තෙ නැත්නම් අපේ අනාගතයට මොනව වෙයිද".. ..."ඔයාට මාව අමතක කරන්න පුළුවන්ද"
මෙවැනි වදන් නිරතුරුව ඇගේ සිතුවිළි ඔස්සෙ ඉවතට ගලා එයි.ඇය නිරතුරුව ඉදිරිය ගැන සිතයි.ඒ ඔස්සේ ඇය ඇයගේ ජයටැඹ වන ඔහුගේ දියුනුවට මංපෙත් සලසයි.ඒ ස්ත්‍රි සිතයි.
ඔහු සහ ඇය එකිනෙකා කෙරෙහි අවබොදයෙන් ඉදිරියට ගියද මොහොතක දී මොවුන් දෙදෙනාම තමන්ගේ සීමාවන් ඉක්මවා යයි.මෙවන් අවස්ථාවලදී ඇය තමන් ගැන පමනක් සිතීම ට පෙළබෙයි.ඇය පමණක් නොව ඔහුද එයට පෙළඹෙයි. එවිට දෙදෙනා එක් වි ගතයුතු වැදගත් තිරන තම තමන්ගේ වාසිය උදෙසා දෙදෙනාම අත්තනොමතිකව ගනියි. එය එසේ වන්නෙ දෙදෙනාගේ හැගීම් දදෙනා හරි හැටි නොහදුනන නිසාවෙනි.
දිර්ග කාලීන අධ්‍යනයන් හමුවේ මා දුටු වේ නව යොවුන් වියට පා තබන අවදියේ පෙමින් බැදුන අතැම් තරුණ තරුණියන් හුදෙක් හොමොන ක්‍රියාකරිත්වය මත තමතමන්ගේ ආදර සබදතා පවත්වන බවයි.ඔවුන් ගේ ශාරිරික මානසික වර්ධනයත් සමග ඉතා හොද ආකල්ප ඔස්සේ පැහැදිලි ආදරසබදතාවක් ගොඩනගා ගනියි .නමුත් ඒ අවස්ථාවේදි සමාජයීය අවශතා ගැන සිතීමේදී දෙදෙ නාගේ සිතුවිලි පිළිබදව හරි හැටි අවභොධයක් ඔහු සහ ඇය තුළ නොතිබීම මත ඔවුනොවුන් මාවත් දෙකක පිහිටා අත්තනොමතිකව කටයුතු කරයි.මෙහිදී දෙදෙනාගේම චිත්ත පීඩාව වඩවයි.එය එසේ වන්නේ ඔවුන් දෙදෙනා ශාරීරික ,මානසික හා සමාජයීය යන ත්‍රිත්වයේම සිතුවිළි හරිහැටි නොහදුනන නිසිවෙනි.නවයොවුන් වියේ අනවභොධයෙන් අරඹන ආදර සබදතා බොහොවට සමාජයීය තාඩන පීඩන වලට හසුවෙයි.මේ තත්වයට හසුනොවන්නෙ 20% පමන සුළුතරයක් පමනි.
සරසවි බිමට හො උසස් අධ්‍යපනයට පිවිසෙන තරුණ තරුණියන් ගේ ආදරය සැමවිටම විචක්ෂනශීලී ස්වාභාවයක් උසුලයි.ඒ ඔවුන් නවයොවුන් වියේදී ආදරයෙන් හෙම්බත් වූ පිරිසක් වන නිසාවෙනි.මේ වනවිට බොහො තරුණ තරුණියන් තම තමන් පවත්වාගෙන ආ ආදර සබදතා බිද හෙලයි ඒ තාරුන්‍යයේ ඇතිවන විචක්ෂන ශීලී බවේ ස්වාභව යයි.මෙහිදී ඇය තමාට වඩා උගත් පරිනත,හොද සමාජ තත්ව ,මිල මුදල් යන කාරනා දෙස වඩාත් ඔනෑකමින් බලයි.ශරීර ස්වාභාවයට අමතරව ඉහත කාරනා ඇයගේ අවදානයට නිරතුරුව ලක්වෙයි.මෙහිදි ඔහු සැම විටම තම සමාජ තත්වය පිළිබදව සැලකිලිමත්වෙයි,අහින්සකාවියන් සෙවු මොවුන් දගකාරියන්ද දගකාරියන් සෙවු ඇතමුන් අහින් සකාවියන් ද සෙවීමට පෙළබෙයි.තාරුණ්‍යයේ ඇතිවන ආදරය බොහොවිට ශාරිරික මානසික සමාජයිය යන ත්‍රිත්වයේ තුලනාත්මකබව රැකගෙන ඉදිරියට යයි.ඔවුනොවුන්ගේ හැගීම් හරි හැටි හදුනා ගනියි.මෙහිදි තරුණ තරුණියන්ගේ විචක්ෂනශීලී බව නිසාම ඔවුන්ගේ ආදරය විවාහය දක්වා දිවයයි.
කුඩාකල පිරිමි දරුවකු යෝදයින් සොයයි.ගැහැණු දරුවන් බොනික්කන් සොයයි.යොවුන් වියට පය තැබීමත් සමග ගැහැණු දරුවන් යෝදයින් සොයන අතර පිරිමි දරුවන් බොනික්කන් සොයයි.සුන්දර යොවුන් වියේ එදා මෙදා තුර ඇතිවන අමරණීය සොදුරු සිතුවිල්ල එයයි.නමුත් මා දකින ආකාරයට පවතින ක්‍රමය තුල යොවුන් වියේදී හුදෙක් ආදරය පමනක් නොව තම ජිවිතයේ කඩ ඉම් රාශියක් පවති.සාමන්‍ය පෙළ,උසස් පෙළ ආදී තීරනාත්මක කඩ ඉම් බොහො විට විනාශ කරගැනීමට යොවුන් වියේ ඇතිවන ආදරය හේතු වෙයි.මේ සියළු අභියොග නිසි ආකාරව ජය ගන්නා පිරිස් සමාජය තුළ නැතුවා නොවෙයි.නමුත් බහුතරයකට මෙම ඉහත අභියොගය විනාශය කරා ගෙන යයි.තාරුණ්‍යයේ ආදරය පිළිබද විවරනයට නොව අවභොධයෙන් දැකිය යුතු දෙයකි.................... මදක් සිතන්න.........
